|
|
|
Hals Frans Żartowniś z lutnią Jester
with a Lute |
|
|
|
Żartowniś, osoba roześmiana, rozluźniona zdawałoby się, wesoła razem z innymi, których wokół siebie doprowadza do śmiechu. Jest to nietrafny osąd. Nic bardziej błędnego.
Kiedy przyjrzeć się sylwetce wesołka widzimy zbieżności linii jego jego ciała , a nawet ubioru z liniami instrumentu. Powtórzenie tych linii w jego sylwetce odpowiada koncentracji na grze na instrumencie. Hals wprowadzając równoległość tych linii, wprowadza do wizerunku pewną sztywność, która w rzeczywistości też jest obecna, a więc odczuwalna dla spostrzegawczego obserwatora, bo nawet mistrz gry nie uwolni się całkowicie od konieczności samokontroli w takiej sytuacji. Jego swobodna gra wymaga wysokich umiejętności i on je posiada w stopniu wysokim. To pozwala mu na grę nieomalże automatyczną i na równoległe zajęcie się drugą, popisową stroną tworzonego przez siebie widowiska, tą widoczną dla wszystkich. Dla obserwatora z zewnątrz nie jest widoczna złożoność jego myślenia, skoncentrowanego naprzemian, na conajmniej dwóch rozdzielnych działaniach. Sygnałem, że jest inaczej jest lekka sztywność sylwetki.
|
